Echo Darłowa
Jubileusz 50-lecia małżeństwa
18 sierpnia 2009 r. W Zamku Książąt Pomorskich w Darłowie odbyła się miła uroczystość związana z 50-leciem pożycia małżeńskiego. Jubilatami byli Stanisław i Eugenia Huzarek. Każdy Jubileusz skłania do refleksji, przywołując miniony czas. Kieruje myśli uczestniczących w nim ludzi w przeszłość, ku przeżytym latom i dokonaniom jubilatów. Przywołuje wydarzenia, daty a nade wszystko ludzi. Cóż dopiero, gdy stajemy wobec jubileuszu 50-lecia małżeństwa.
Stanisław Huzarek urodził się we wsi Lipusz nad Wdą w powiecie kościerskim. Maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym w Bytowie w roku 1948. Studia pedagogiczne na kierunku dydaktyka fizyki ukończył w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Pierwszą pracę podjął 1 stycznia 1949 r. w Grąbkowie w powiecie słupskim. Zgodnie z podpisaną umową o pracę podobnie jak i inni nauczyciele obligatoryjnie pracował przez 30 godzin tygodniowo i dodatkowo 6 godz. nadliczbowych. W Liceum Ogólnokształcącym w Darłowie w tak zwanej jedenastolatce uczył fizyki od roku 1957. Pierwsza dziewiątka maturzystów opuściła darłowskie Liceum równo pół wieku temu. Szkoła miała wówczas internat dla 30 uczniów przy ul. Tkackiej 2. Na X –lecie LO z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zbigniewa Stańczaka nadano szkole imię Stefana Żeromskiego. W tym okresie przez kilka lat z rzędu darłowskie Liceum miało status Szkoły Wiodącej. Stanisław Huzarek przez 17 lat był dyrektorem i wicedyrektorem Liceum Ogólnokształcącego w Darłowie, w tym w latach 1970 – 1975 pełnił funkcję dyrektora. Wówczas ukończył studia podyplomowe na kierunku organizacja i zarządzanie oświatą w Kaliszu zorganizowane dla dyrektorów szkół ogólnokształcących przez Instytut Kształcenia Nauczycieli w Warszawie. Za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej otrzymał w 1979 r. Nagrodę I stopnia Ministra Oświaty i Wychowania. W latach siedemdziesiątych otrzymał nominację na profesora szkoły średniej. Przez wiele lat Stanisław Huzarek był aktywnym działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego. Piastował wtedy funkcję wiceprezesa, a następnie prezesa zarządu powiatowego ZNP. Za tę działalność uhonorowano go w 1969 r. „Złotą Odznaką ZNP”. Prowadził też społecznie zajęcia w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, w Uniwersytecie dla Narzeczonych w Darłowie oraz był szkolnym komendantem Ochotniczego Hufca Pracy. Na przestrzeni 40 lat pracy pedagogicznej otrzymał również szereg innych wyróżnień i odznaczeń państwowych jak np.: „Przyjaciel Dziecka”, „Złota Odznaka Ochotniczych Hufców Pracy”, Za Zasługi w Rozwoju Województwa Koszalińskiego”, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Na emeryturze pan Stanisław zajmuje się majsterkowaniem, budowlanką, renowacją mebli i ogrodem.
Eugenia Huzarek z domu Marchewka urodziła się we wsi Lipniki w pobliżu Ostrołęki na Kurpiach. Maturę zdała w Wejherowie w 1953 r. W latach 1954 – 1957 studiowała polonistykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Jako mgr filologii polskiej z dniem 1 września 1957 rozpoczęła pracę na Ziemiach Odzyskanych w Liceum Ogólnokształcącym w Darłowie. Dyrektorem szkoły był wtedy Gustaw Andrzej Cichocki. Początkowo zamieszkała w budynku Liceum. Równolegle z pracą pedagogiczną w Liceum jako jedyna polonistka uczyła również podobnie jak mąż w utworzonej w 1961 r. filii koszalińskiego Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących. W 1977 r. ukończyła studium podyplomowe z filologii polskiej w Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli w Piotrkowie Trybunalskim. Wychowankowie pani Eugenii osiągali liczne sukcesy w konkursach recytatorskich, krasomówczych, olimpiadach języka polskiego na szczeblu wojewódzkim i centralnym. Prowadziła dla nich społecznie koło polonistyczne. W roku 1972 Kurator Oświaty wręczył jej nominację na profesora szkoły średniej. Za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej otrzymała medal za Zasługi w Rozwoju Województwa Koszalińskiego, Złoty Krzyż Zasługi oraz Medal Edukacji Narodowej. Pani Eugenia na emeryturze często zasiada w jury konkursów recytatorskich i śpiewa w zespole „Babunie” powstałym przy Klubie Seniora.
Młoda absolwentka filologii polskiej i przystojny nauczyciel fizyki po raz pierwszy spotkali się we wrześniu 1957 r. w pokoju nauczycielskim ówczesnej jedenastolatki. Ten pokój nauczycielski zagrał bardzo ważną rolę w życiu obojga pedagogów. To on przejął rolę swatki w scenariuszu filmu p.t.” „Pożycie małżeńskie Państwa Huzarków”. Ślub kościelny wzięli 15 listopada 1958 r. w Stegnie, a 4 lipca 1959 r. powiedzieli sakramentalne tak przed urzędnikiem stanu cywilnego w Darłowie. Państwo Huzarkowie mają trzy córki: Małgorzatę, Katarzynę i Annę. Zapewnili im solidne wykształcenie. Po uzyskaniu matury w darłowskim Liceum Małgorzata i Anna ukończyły Politechnikę Szczecińską. Natomiast Katarzyna kształciła się w Niemczech i tam po studiach pedagogicznych kieruje w Hamburgu dużym przedszkolem. Państwo Huzarkowie dochowali się sześciorga wnucząt w wieku od 13 do 26 lat. Najstarsi studiują w Niemczech, a młodsi uczęszczają do szkół średnich. Teraz ich córki przekazują swoim dzieciom wypracowane normy wychowawcze. Po pięćdziesięciu latach bogatsi o doświadczenia życiowe stanęli znowu przed urzędnikiem stanu cywilnego i burmistrzem miasta Darłowa.
Burmistrz miasta Arkadiusz Klimowicz odznaczył jubilatów Eugenię i Stanisławowa Huzarków Medalami za Długoletnie Pożycie Małżeńskie, nadanymi przez Prezydenta RP.
To właśnie oni powinni być dla nas wzorem i przykładem, jak właściwie zrozumieć dar małżeństwa. Nie sztuka pokochać, sztuką jest wytrwać. Należy traktować małżeństwo nie jak jednorazową, tymczasową zmianę stanu cywilnego, ale jak dar, który ofiaruje sobie mąż i żona, szczęśliwi, że mogą sobie zaufać, że mogą się wspierać, uzupełniać.
50 lat wspólnego życia to czas obfitujący zarówno w piękne i szczęśliwe chwile, ale i niepozbawiony trosk i problemów. Wspominając minione lata dostojni jubilaci dziękowali sobie wzajemnie za miłość, oddanie, szacunek i tolerancję.
L. Walkiewicz
Darłowo, ED 8/2009
